O pracy jubilera

O pracy jubilera

Kim jest jubiler?

Jubilerem można nazwać kogoś kto sprzedaje biżuterię, ale również tego kto ją wykonuje. W tym drugim znaczeniu zamiennie używa się terminu złotnik.

Wyroby, które są łatwiejsze w wykonaniu, złotnik jest w stanie zrobić samemu. Natomiast przy bardziej wymagających dziełach potrzebne jest zangazowanie także innych specjalistów.

Jak powstał zawód jubilera →

Dawniej złotnik na dworze króla robił wszystko co było związane z drogocennymi przedmiotami, np. srebrne sztućce, czy srebrną misę dla króla. W razie potrzeby mógł także zrobić złoty sygnet dla króla czy królowej, a potem oszlifować do niego szlachetne kamienie.

Później ze złotnika wykształcił się zawód jubilera, który zajmował się tylko biżuterią. Zaś dawni złotnicy zajęli się tworzeniem wyrobów korpusowych ze srebra (np. kielichy, karafki, puchary). 

Z biegiem lat powstały profesje szlifierza i emaliera. 

Obecnie, najważniejsze specjalizacje przy tworzeniu biżuterii to:

  • Złotnik – przetapia złoto, przygotowuje formę wyrobu, formuje ją i wycina.
  • Szlifierz – zajmuje się szlifowaniem kamieni szlachetnych.
  • Emalier – pokywa biżuterię emalią.
Czym jest emalia →

Emalia to technika zdobienia wyrobów za pomocą wypalania szklistych powłok składających się z mieszaniny sproszkowanych minerałów.

To jakby tworzenie malutkiego witrażu na wyrobie.

Ważne rolę we współczesnym jubilerstwie odgrywa także zawód rzeczoznawcy jubilerskiego.

Rzeczoznawca jubilerski jest przeszkolonym specjalistą, który zajmuje się wyceną kamieni szlachetnych.

Potrafii je rozpoznawać, odróżniać od imitacji i oceniać ich realną wartośc.

Jubiler musi po trosze znać się na wszystkich wymienionych wyżej profesjach.

W takim przypadku możemy mieć pewność, że doradzi nam zakup rzeczywiście wartościowego i uczciwie wycenionego wyrobu.

O szlifie diamentu

O szlifie diamentu

Jak wydobyć z diamentu jego wewnętrzne piękno?

Szlifowanie kamieni szlachetnych polega na ich odpowiedniej obróbce. Celem jest uzyskanie takiej formy diamentu, która wyeksponuje najlepsze jego cechy.

Dopiero po właściwym oszlifowaniu kamienia szlachetnego można dostrzec jego prawdziwe piękno, jego blask. Połysk diamentu powstaje w efekcie tzw. brylancji.

Czym jest brylancja →

Brylancja diamentu to zjawisko świetlne powstające w wyniku wewnętrznego rozszczepienia się promieni świetlnych i odbicia od powierzchni kamienia.

Promienie świetlne padające na kamień, załamują się na jego powierzchni, a następnie wnikają w jego głąb. Po odbiciu od podstawy wracają do czoła kamienia i ulegają kolejnemu załamaniu.

Kiedy obracamy oszlifowany diament, efekty świetlne ulegają stałym zmianom, co daje efekt pięknych, migotliwych połysków.

Aby uzyskać najlepszy efekt brylancji szlif musi być wykonany z perfekcyjną dokładnością.

Należy zachować właściwe proporcje i kąty pomiędzy poszczególnymi częściami diamentu.

Dodatkowo każda szlifowana powierzchnia musi być ułożona symetrycznie i pod odpowiednim kątem do pozostałych powierzchni.

Jak wygląda ocena jakości szlifu →

Podczas oceny jakości szlifu rzeczoznawca analizuje jego kształt, proporcje i wykończenie.

Ocenia go w skali: bardzo dobry, dobry, średni i słaby.

Potocznie mówiąc każdy oszlifowany diament nazywamy brylantem.

W rzeczywistości istnieje kilka rodzajów szlifu. Tylko szlif okrągły (brylantowy) sprawia, że diament staje się brylantem.

Pozostałe szlify mają kształty tzw. fantazyjne, np. owal, gruszka, serce…

Jakość wykonania szlifu jest niezwykle ważna przy ocenie wartości danego kamienia szlachetnego.

Tylko wyjątkowo starannie wykonany szlif sprawi, że światło przenikające przez diament uwolni jego wewnętrzne piękno.

O barwie diamentu

O barwie diamentu

Czy piękno ma swoją barwę?

Wyróżnia się diamenty o barwach typowych (od bezbarwnych po różne odcienie barwy żółtej, brązowej czy szarej), a także o barwach fantazyjnych (m.in. niebieskie, różowe, pomarańczowe).

Na 10 tysięcy kamieni o barwach typowych przypada tylko jeden o barwie fantazyjnej.

Skala do określania stopnia bezbarwności diamentów została stworzona przez Gemological Institute of America.

Stopień bezbarwności diamentów określa się w specjalnych warunkach oświetleniowych, a także porównując je do wzorców.

Diamenty o barwach typowych ocenia się na skali od D do Z. Stosuje się takie określenia jak np. wyjątkowa czy rzadka biel.

Pośród diamentów o barwach typowych najrzadsze i najbardziej cenione są kamienie całkowicie bezbarwne (barwa D).

O czystość diamentu

O czystość diamentu

O znamionach, które czynią diament wyjątkowym…

W obrocie kamieniami szlachetnymi praktycznie nie występują diamenty zupełnie czyste.

To co czyni każdy kamień wyjątkowym i niepowtarzalnym to charakterystyka jego znamion.

Istnieje kilka klas czystości.

O tym, do jakiej klasy diament zostanie przyporządkowany decyduje liczba, wielkość i rozmieszczenie jego skaz i inkluzji.

Czym są skazy i inkluzje →
  • skaza oznacza znamię zewnętrzne na kamieniu
  • inkluzja to znamię wewnętrzne

Znamiona na kamieniu są na tyle małe, że dostrzeże je tylko przeszkolony rzeczoznawca. Często musi on do tego użyć lupy lub specjalistycznego sprzętu. 

Skala czystości diamentów rozciąga się od IF, przez VVS, VS i SI aż do P1, P2, P3.

Diamnety bez znamion są tak rzadkie, że właściwie nie występują w obrocie. Praktycznie każdy kamień szlachetny ma swoje skazy i inkluzje.

Przy zakupie biżuterii zawsze warto dopytać się o czystość diamentu. Na drobne znamiona na kamieniu nie należy jednak patrzeć jak na wady. Wręcz przeciwnie. Małe, unikalne znamiona czynią dany kamień niepowtarzalnym.

Znamiona na szlachetnym kamieniu sprawiają, że możemy mieć pewność, że posiadany przez nas diament jest jedyny na całym świecie.

O wielkości diamentu i czystości złota

O wielkości diamentu i czystości złota

Jak określamy wielkość diamentu?

Wielkość diamnetu, obok jego barwy, czystości i jakości szlifu ma istotny wpływ na jego wartość.

Wielkość kamienia szlachetnego określamy w karatach (ct). Podajemy ją z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.

Jeden karat to 200 mg, czyli 0,2 grama.

Na zdjęciu powyżej zaprezentowaliśmy diament Żeromskiego o spektakularnej wielkości 6 karatów.

Jak określamy czystość złota?

Warto odróżnić karat jako jednostkę masy służącą do określania wielkości diamentu, od karatu (K) jako jednostki masy do określania czystości złota.

Czyste złoto jest bardzo miękkie dlatego dodaje się do niego domieszki innych metali, aby zwiększyć trwałość wyrobów z niego wykonanych.

Określając czystość złota w karatach – 1 karat to 1/24 zawartości wagowej złota w stopie. Czyli 24 karatowe złoto to czyste złoto.

W celu standaryzacji ilości złota w stopie wprowadzono tzw. „próby”.

W Polsce wróżniamy 7 prób złota:

  • próba „0” zawiera 99,9% czystego złota
  • próba „1” zawiera 96,0% czystego złota
  • próba „2” zawiera 75,0% czystego złota
  • próba „3” zawiera 58,5% czystego złota
  • próba „4” zawiera 50,0% czystego złota
  • próba „5” zawiera 37,5% czystego złota
  • próba „6” zawiera 33,3% czystego złota

Poniżej prezentujemy tabelę polskich cech probierczych. Służy do określania zawartości metalu szlachetnego w danym wyrobie: